در کامنت های خودم و یکی دو تا وبلاگ دیدم که به بعضی القا شده که من مرد ستیزم و می خوام سر به تن مردا نباشه. امیدوارم به خاطر نوشتن این جمله های کفر آمیز بخشیده شوم. لازم است این جا این شبهات رو بر طرف کنم و دامن خودم رو از چنین اتهامات دور از واقعیتی پاک کنم (بماند که یه دلیل دیگش هم اینه که این وبلاگ رو از این حالت خشک و جدی خارج کنم). آخه چه طور از نوشته های همچین وبلاگی می شه نتیجه گرفت که نویسنده از مردا نفرت داره. مردا هیجان و نمک زندگیند. زندگی بدون مردا حداقل واسه من خالی از انگیزه و خیلی چیزهای دیگست هیچ هم قصد ندارم این موضوع رو پنهان کنم. من اصلاً هر روز صبح یکی از دلایلی که با شادی از خونم خارج می شم که برم سر کار، مردها هستند. حالا می خواین بیاین فحش بدین بگین من "چیپ" و ندید بدیدم و یا شاکی شین که نگاهت به مردا ابزاریه. خب چی کار کنم دست خودم که نیست که، من مرد دوست دارم.

حالا پیداست که در این دو راهی دشوار کدوم رو انتخاب کردم دیگه؟ هان؟